این هفته در تاریخ؛ کتابخانه هاروارد و تاریخ شفاهی ایران

مجموعه کتابخانه هاروارد شامل ۷۳ کتابخانه با بیش از ۱۸ میلیون عنوان کتاب، رساله و میکروفیلم است. هاروارد قدیمی‌ترین مجموعه کتابخانه‌ای در امریکا و بزرگترین کتابخانه دانشگاهی و بزرگترین مجموعه کتابخانه شخصی در جهان است.
در سال ۱۶۳۶م بخش‌هایی از این دانشگاه که در آن زمان به دانشگاه نو مشهور بود، در شهر کمبریج ایالت ماساچوست تأسیس شد.
در ۱۶ فوریه سال ۱۶۳۸م پس از آنکه کشیشی به نام جان هاروارد ۴۰۰ کتاب و نیمی از دارای خود را به کتابخانه بخشید، این مؤسسه نام او را قرض گرفت.

بر سر در دانشگاه هاروارد لوحی قرار دارد که بر روی آن نوشته شده است:
«چون خداوند به‌سلامت ما را به سرزمین نیوانگلند رسانید، به یاری او خانه‌های خود را ساختیم و برای ادامه زندگانی خود وسایلی برانگیختیم و مکان‌های مناسبی برای پرستش پروردگار پی‌افکندیم و به تشکیل یک دولت غیرنظامی همت گماشتیم. اما آرزوی بزرگی را که در قلب خود می‌پروراندیم و در پی تحقق آن روزشماری می‌کردیم، آموزش و پرورش بود که سعادت جاودانه در پی داشت…».

گفتنی است که طی سالهای اخیر پروژه تاریخ شفاهی ایران  (The Iranian Oral History Project (IOHP با تمرکز بر تاریخ معاصر ایران در مرکز ایران‌شناسی دانشگاه هاروارد انجام شده است. تاکنون ۱۳۴ شخصیت سیاسی که نقش و اثرات مهمی بر حیات سیاسی ایران بین سال‌های ۱۹۲۰ تا ۱۹۸۰ میلادی داشته‌اند، در این پروژه مورد مصاحبه قرار گرفته‌اند.  از این بین ۱۱۸ مصاحبه تاکنون دارای نسخه دیجیتال شده و در دسترس  قرار دارند.
از خواندنی‌ترین آثار تاریخ شفاهی مجموعه هاروارد که زیرنظر حبیب لاجوردی انجام شده، خاطرات محمد فروغی، پسر محمدعلی فروغی، آخرین نخست‌وزیر احمدشاه قاجار و خاطرات سلطان حمید میرزا قاجار است که توسط مرکز مطالعات خاورمیانه دانشگاه هاروارد منتشر شده است.