کاوش‌های باستان‌شناسی تپه دشت

 سومین فصل از کاوش‌های باستان‌شناسی تپه دشت در منطقه سیستان انجام شد. حاصل این فصل جدید از کاوش‌های باستان‌شناسی، کشف پیکرک‌های خام گاو، ظرف خام، چهار خمره، سه محل ذخیره آذوقه، ابزارهای سنگی، مُهرهای برنزی با نقوش متفاوت و بی‌نظیر، بقایای گیاهی، ظروف سفالی (دوره‌های دوم ،سوم و چهارم شهر سوخته) بود. تمرکز سومین فصل کاوش در این محوطه تاریخی بر روی بررسی ویژگی‌های صنعت سفالگری در منطقه سیستان قرار داشت.
بررسی‌ها در سه فصل کاوش بیانگر فعال بودن این محوطه باستانی در دوره‌های دوم، سوم و چهارم استقرار در شهرسوخته یعنی از سال ۲۹۰۰ قبل از میلاد به بعد بوده است. همچنین باستان‌شناسان یک کوره سفالگری در محوطه باستانی تپه دشت را بررسی نمودند تا ویژگی‌های سفال‌های ساخته شده در این منطقه را بهتر بشناسند. پژوهشگران براین باورند که وجود چهار عامل خاک، آب، کود حیوانی و باد تأثیر بسزایی در شکل گیری کوره های سفالگری در این محوطه باستانی داشته است.

پژوهش‌های فصل نخست حفاری در این منطقه نشان داد کور‌ه‌های تپه دشت با کودحیوانی ۸۰۰ درجه سانتیگراد حرارت و حتی بیشتر از آن تولید می‌کرده‌اند.
محوطه باستان‌شناسی تپه دشت پیش از انقلاب توسط پروفسور ماریتسیو توزی شناسایی شد و اولین بار توسط دکتر مهدی مرتضوی در سال ۱۳۸۶ مورد بررسی و کاوش باستان شناسی قرار گرفت. نتایج فصل اول بسیار جالب توجه بود و از یافته های این کاوش میتوان به تعداد زیادی پیکرک گلی گاو سیستانی و پیکرک انسانی از جمله یک مرد با اندام فوقانی برجسته همانند بدنسازان امروزی و یک زن باردار و پارچه اشاره کرد.
دومین فصل حفاری به سرپرستی دکتر مهدی مرتضوی در سال ۹۳ به همراه تیم باستان شناسی دانشگاه سیستان و بلوچستان انجام پذیرفت و نتایج کار بسیار جالب توجه بود از جمله کشف یک کوره سفالگری بزرگ و سه خمره که در یکی از خمره ها مواد غذایی ذخیره شده بود که مورد انجام مطالعات آزمایشگاهی قرار گرفته است و مقادیر زیادی پارچه و طناب که عمدتا از جنس کنف و موی بز میباشد مشاهده شد.
گفتنی است که طرح تبدیل منطقۀ باستانی تپه دشت به یک پارک باستان‌شناسی برای بازدید همگان نیز مطرح شده است.