جشن نوروز در افغانستان

نوروز زمان نوگشتن سال و زمان باززایی و تجدید حیات طبیعت و آغاز رستاخیز مردگان و زندگان در تکرار نوبتی آفرینش و آغاز یک زندگی نوین دیگر است. با نوروز همه چیز تجدید  و نو می‌شود. زندگی در طبیعت و پدیده‌های طبیعی و زندگی در شکل اجتماعی جماعات مردم رنگ و جلایی نو می‌گیرد.

نوروز جشن باستانی ‌ایرانی است که علاوه بر‌ایران در چند کشور منطقه که دارای فرهنگ مشترک هستند جشن گرفته می‌شود.‌ این جشن‌ها که با آغاز فصل بهار و بیداری طبیعت آغاز می‌شود همان حرکتی است که از یک فرهنگ ملی سرچشمه گرفته و در حال تبدیل شدن به یک «نماد جهانی» است.

نوروز مرزهای جغرافیایی را درمی‌نوردد و در میان مردمان بسیاری زندگی می‌کند. این مهمان که همه به گرمی‌به استقبالش می‌روند و گرامیش می‌دارند شادمانی با خود می‌آورد. رنگ و ذوق این شادمانی را در همه جا می‌توان دید و شنید.

و اما جشن نوروز در افغانستان ، نوروز در شهر بلخ با برافراشتن درفش کاویانی در میان انبوه مردم شاد و سرور و شادی در دشت شادیان برگزار می‌شود. در جشن‌گاه نوروزی بلخ و مزارشریف همچنین دسته‌های ساز و سرود و رقص، دسته‌های بازی‌های محلی و ورزشی همچون کشتی‌گیری، ‌بزکشی، اسب دوانی، نیزه‌پرانی،‌ چوب‌بازی،‌ توپ بازی، چوگان‌بازی، شمشیربازی، سنگ‌پرانی،‌ مسابقه انتخاب بهترین حیوانات و بسیاری بازی‌های دیگر برگزار می‌شود.

در آیین جشن نوروز در افغانستان شیرینی‌پزها، کلوچه‌پزها، حلواگرها و پزندگان دیگر خوراکی حضور دارند. خواندن سرود و‌ ترانه‌های نوروزی از ویژگی‌های نوروز است. آوای ‌ترانه مشهور ملا محمد جان از هر کوی و برزن در  روزهای نوروزی شنیده می‌شد.