قلعه ضحاک

این دژ باستانی به احتمال فراوان بازمانده‌ای از دوران اشکانیان، یا معبدی زردشتی و یا یک پادگان نظامی محلی بوده است . طاق هلالی این دژ در کنار آثار به جا مانده در تپه میل ورامین و یا آتشکده ری از نمونه‌های معماری روزگار اشکانی است که سپس به شکلی کامل‌تر و شکوهمندتر در دوران ساسانی و در طراحی ایوان کسری در تیسفون دیده می‌شود.

درون دژ نگاره هایی وجود دارد که مهمترین آنان شاهینی است که پنجه بر پشت گاو زده و بسیار شبیه به “میترا در آیین مهر” است.

این نگاره در یک فضای ۱۲۱ متر مربعی به دست آمده است و در کنار آن نگاره‌های دیگری همچون یک سرباز پارتی ، سر چند شیر در حال غرش ، تصویر یک ایزدبانو ، تصویر یک مرد در درون گل نیلوفر یا پرتوهای خورشید به دست آمده است.

قلعه ضحاک در۲۰کیلومتری جنوب شرقی شهرستان هشترود در استان آذربایجان شرقی واقع شده‌ و تا دوره تیموریان مورد استفاده قرار می گرفته است.

قلعه ضحاک اولین‌ بار توسط‌ یک‌ هیئت‌ باستانشناسی ‌آلمانی‌ در سال‌ ۱۹۷۱ میلادی‌ مورد بررسی‌ و تحقیق‌ قرار گرفته‌ است.

آثار برجای مانده از برج‌های نیم استوانه‌ای به نام دروازه قلعه و پوشش دیوارها که از سنگ‌های مکعب مستطیلی است، قدمت آن را تا دوره ساسانی می‌رساند ولی سفال‌های به دست آمده از این قلعه مربوط به سده‌های ششم و هفتم هجری است.

از این قلعه که به عنوان یک دژ استفاده می‌شده، از سه طرف مشرف به پرتگاه بوده و دیوارهای آن کنده کاری شده است. در این قلعه مخازن سنگ، آب انبار، آسیاب، سالن شورا، حمام و ده‌هاآثار دیگر وجود دارد.

نیمی از اتاق‌های‌ قلعه بی‌ سقف‌ در زمین‌ کنده‌ شده‌ و نیم‌ دیگر در کوه و‌ به‌ صورت‌ حفره‌ای ‌درآورده‌ شده‌ است. اغلب‌ این‌ حفره‌ها چاله آبی‌  یا آب‌ انبار نیز دارند. همچنین‌ بر دیوارهای‌ این‌ حفره‌های‌ سنگی‌، طاقچه‌های‌ کوچکی‌ کنده شده است.

 نکته جالب درباره سیستم انتقال آب آشامیدنی به ارتفاع بالا و در قلعه می باشد.آب‌ چشمه‌ای‌ که‌ در دامنه‌ کوه‌ مقابل‌ قرار دارد با فشار متوسط‌ لوله‌هایی‌ که‌ در زمین‌ کار گذاشته‌ شده از روی‌ پشته‌ مابین‌ گذشته‌ و به‌ ارتفاع‌ قلعه‌ می‌رسد.

مسیر لوله‌ آب‌ از روی‌ بستری‌ که‌ در زمین‌ به‌ وضوح‌ نمایان‌ است‌ معلوم‌ می‌گردد به‌ علاوه‌ تکه‌های‌ متعددی‌ از لوله‌های‌ گلی‌ و بقایائی ‌از قالب‌ سنگی‌ که‌ با بی‌قیدی‌ از بستر کنده‌ شده‌ است‌ در اطراف‌ دیده‌ می‌شود.

بستر لوله‌ به‌ عرض‌ ۵۰ سانتی‌متر و عمق آن‌ حداقل‌ یک‌ متر بوده‌ است‌. لوله‌های‌ گلی‌ تقریباً از تکه‌های‌ خورد تکمیل‌ شده‌ در یکدیگر رفته‌ و در بستر قرار گرفته‌اند.

به غیر از قلعه‌ در پای‌ کوه‌ قبرستانی‌ نیز وجود دارد که‌ در آن‌ مجسمه‌ سنگی‌ قوچی‌ قرار داشته و در کنار قبرستان‌، روستایی‌ به‌ نام‌ ینگجه‌ واقع‌ است که در دیوار یکی‌ از خانه‌های این روستا ، قوچ‌ سنگی‌ مقبره‌ای‌ کار گذاشته‌ شده است.

قلعه ضحاک در سال ۱۳۴۱ شمسی توسط وزارت فرهنگ و هنر با شماره ۴۳۶ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.