مردم ازبکستان نیز هر سال اول فروردین را به عنوان جشن نوروز، گرامی می دارند و به شادمانی می پردازند. جشن نوروز در ازبکستان از آیین خانه‌تکانی آغاز می‌شود. زنان و دختران وسایل خود را از خانه‌ها بیرون آورده و آن را در آفتاب پهن می‌کنند تا بوی آفتاب بهاری و نوروزی به خانه و کاشانه آنها دمیده و هوای آن را گوارا سازد. مردم ازبکستان بشقاب و یا کوزه و کاسه شکسته خود را دور افکنده دیگ‌ها را از آب باران فروردین پر می‌کنند تا تمام سال رزق خانواده آنها فراوان و پر و پیمان باشد. آنها از شیره گندم نورسته به طور دسته‌جمعی و با سرود و‌ ترانه سمنک‌های(سمنو) تنوری می‌پزند.

مردم ازبک نوروز را با عبور لک لک‌ها تشخیص می‌دهند و بعضی‌ها فال پرنده می‌بینند و برای سال در پیش رو پیشگویی  می‌کنند. در روزهای نوروز دختران قفلهایی را به اشخاص معتبر و دارای فرزند زیاد می‌دهند که بگشایند تا بختشان گشاده گردد. زن های بی‌فرزند برای آنکه دارای اولاد شوند بر لب آب روان می‌نشینند و کلوخ در آب می‌اندازند و دعا می‌کنند. جوانان در زمین‌های چمن کشتی می‌گیرند و در مسابقه ورزشی سنتی بُزکشی‌ها شرکت می‌کنند.