ثبت جهانی شوش و میمند

سی ‌و نهمین اجلاس سالانه کمیته میراث جهانی سازمان یونسکو در شهر بن آلمان از ۲۸ ژوئن آغاز شد و تا ۸ جولای ادامه دارد.  در این نشست ۳۷ پرونده شامل ۳۱ اثر فرهنگی‌، ۵ اثر طبیعی و یک اثر ترکیبی (فرهنگی – طبیعی) برای پیوستن به فهرست میراث جهانی مورد بررسی قرار گرفت.
در این دوره از اجلاس یونسکو،  ایران پرونده «شوش» در خوزستان را معاون میراث فرهنگی کشور ارائه کرد که پس از دفاع وی، با اکثریت آرای اعضا، محوطه تاریخی شوش به ثبت جهانی رسید.

در پرونده شوش، تپه باستانی آن با در نظر گرفتن معیارهای چهارگانه کمیته میراث جهانی در خصوص حفظ اصالت، یکپارچگی، مدیریت و حفاظت محوطه مورد ارزیابی و بررسی قرار گرفت.
پرونده دیگری که ایران برای ثبت جهانی در این دوره از اجلاس یونسکو ارائه کرد منظر فرهنگی «میمند» در کرمان برای ثبت به عنوان یک اثر تاریخی فرهنگی در فهرست میراث جهانی یونسکو بوده که این پرونده هم به ثبت جهانی رسید. ثبت یک شهر و یک روستای باستانی موفقیت بزرگی برای ایران در عرصۀ میراث فرهنگی جهانی است.

گفتنی است که با اضافه شدن این دو اثر، تعداد آثار ثبت جهانی شده ایران در یونسکو به ۱۹ اثر رسید که شامل چغازنبیل، تخت جمشید، میدان نقش جهان، تخت سلیمان، بم و فضای فرهنگی آن، پاسارگاد، گنبد سلطانیه، سنگ نبشته بیستون، مجموعه کلیساهای آذربایجان، سازه‌های شوشتر، مجموعه تاریخی بازار تبریز، آرامگاه شیخ صفی‌الدین اردبیلی، باغ ایرانی، مسجد جامع اصفهان، برج گنبد قابوس، کاخ گلستان، شهر سوخته، محوطه تاریخی شوش و منظر فرهنگی میمند است.

شهر باستانی شوش از مراکز تمدن قدیم، از معروفترین شهرهای دنیا، پایتخت چند هزار ساله مملکت عیلام و همچنین پایتخت زمستانی امپراطوری هخامنشی بوده‌است. حمزه اصفهانی شوش را چنین توصیف نموده: شوش به معنی شهر زیبا، باصفا، خوب و لطیف. در تورات و در قاموس موسی درباره شوش آمده‌است: شوشن یا شوشان در عبری زنبق بوده، در یونان سوسنای می‌گفتند و نامهای دیگرش «سوسا» «سوس» بوده، قسمت بزرگی از ولایت شوش و عیلام را هم «سوسیانا» یا «سوزیانا» می‌گفتند. شوش یا شوشن نام همه گیاهان تیره سنبل و زنبق و نرگس و اسپرغم به شمار می‌رود. شوش در قرون وسطی آباد و مرکزی بزرگ برای خوزستان بوده‌است که در آن روزگار چندین شهر، آبادی و حومه داشته و در آن شهر قلعه‌ای محکم و قدیمی، بازارهایی با شکوه و مسجدی با ستونهای گرد وجود داشته‌اند. این شهر به داشتن منسوجات ابریشمی خام، ترنج، انار و نیشکر معروف بوده‌است. آرامگاه دانیال نبی در شهر شوش واقع گردیده‌است. شوش در دوره اسلامی نیز مدتها از شهرهای پرجمعیت و پررونق بود، هنگامی که مرکز خوزستان به اهواز منتقل شد شوش کم‌کم اهمیت خود را از دست داد. در طبقات پایین‌تر این شهر آثاری بدست آمده که باستان شناسان آنها را مربوط به ۸ هزار سال پیش می‌دانند.